به نام خدا
این روزها که می گذرد احساس می کنم ...
خدای من ... این روزا خیلی سخت می گذره ... اون اولا که تازه وارد خوابگاه شده بودم زندگی ساده و قشنگی داشتم و از زندگیم خیلی هم لذت می بردم ... خودم بودم و خودم ... کم کم سخت شد همه چی ... کلی امتحانمون کردی و نمی دونم چه جوری از این امتحانا بیرون اومدیم ... اتفاق پشت اتفاق ... تلخی پشت تلخی ... اشک بود که زمین و زمان رو می شست... خدای من ... خیلی کمکم کردی ... خیلی کمکمون کردی ... امیدوارم تصمیماتی که گرفتم به صلاح همه مون باشه و دلم می خواد باز هم کمکمون کنی... با این اتفاقاتی که هر روز داره می افته شدیدا به حمایتت محتاجیم ...
صبح قراره انتخاب واحد کنیم... ترم بالاتر ... مشکلات بیشتر و بزرگتر... دانشگاه از نظر تحصیلی هیچ فرقی تو حال و روزم ایجاد نکرد اما به اندازه ی تمام عمرم تو این دو سال زندگی تجربه کسب کردم... با اینکه آدم بدبینی نیستم اما دیدم در مورد زندگی اونم تو خوابگاه و دانشگاه و آدمها خیلی عوض شده...
دلایلش رو هم بخوبی می دونم ... وقتی یادم می افته که قراره برم ، ته دلم می لرزه ...
خدایا خیلی کمکمون کن و هیچ وقت تنهامون نذار ...
به یاد خدا